Beste bezoeker van onze website,
Het zijn vreemde en onzekere tijden voor ons allemaal. Laat ik beginnen met te zeggen dat ik hoop dat je gezond bent, en dat je een manier hebt gevonden om het thuis goed te hebben. Ik schrijf je nu, omdat deze crisis ook Colombia raakt. Het land is inmiddels een paar weken in een lockdown, die zal duren tot en met (minimaal) 27 april. De kinderen kunnen al die tijd niet naar ons opvanghuis komen.
De straatkinderen in Colombia hebben je nodig!
En dat is een ramp voor de kinderen. En hun ouders, die nu over het algemeen niet naar hun werk kunnen (als ze dat al hebben), en voor wie thuiswerken meestal geen optie is; omdat het werk er zich niet voor leent, of omdat ze geen digitale middelen hebben. Hoe dan ook, de kinderen zijn aangewezen op ‘thuis’. En ik hoef vast niet uit te leggen dat dat geen ideale plek is voor ze. De mogelijke gevolgen van deze lockdown voor onze kinderen baren me ernstige zorgen.
Om te voorkomen dat de spanning in huis (met vaak verslaafde, of gewelddadige ouders) al te groot wordt, is het in ieder geval zaak dat we zorgen voor voldoende eten voor de gezinnen. Want dat is nu het meest dringend: er is thuis meestal nauwelijks eten. De mensen leven er bij de dag. Voorraden hebben ze niet, en het geld raakt snel op als er niet gewerkt kan worden.
Door bijdragen van onze donateurs hebben we inmiddels kunnen regelen dat het opvanghuis één keer per week open mag, waar de gezinnen, in shifts en met gepaste afstand, een voedselpakket op mogen halen.
Maar hulp blijft nodig! Ik durf het bijna niet te vragen, want misschien ben je zelf ook in onzekerheid over je baan, je buffer en je gezondheid, maar ik doe het toch, omdat het zo urgent is: als je ook maar iets kunt missen, wil je dan meehelpen om te zorgen dat de kinderen en hun ouders de komende weken in elk geval voldoende te eten hebben?
De straatkinderen in Colombia hebben je nodig!
Maar hulp blijft nodig! Ik durf het bijna niet te vragen, want misschien ben je zelf ook in onzekerheid over je baan, je buffer en je gezondheid, maar ik doe het toch, omdat het zo urgent is: als je ook maar iets kunt missen, wil je dan meehelpen om te zorgen dat de kinderen en hun ouders de komende weken in elk geval voldoende te eten hebben?
Ik dank je uit de grond van mijn hart!
Annik Wierenga
